چنانچه در بخش قبل گذشت در روایت قبل پسر خلیفه دوم میگوید که پیامبر به پدرش فرموده است: «به پدرت سوگند مخور؛ زيرا هر کس به غير خدا سوگند ياد کند، براي خدا شريک قرار داده است».[۱] احتمال دیگری که در این روایت وجود دارد این است که قسم خوردن در عصر صدور این روایت در خصوص قسم به مظاهر شرک و بتپرستی رواج داشته است. طبیعی است که در صدر اسلام پدران و مادران افراد مشرک بودهاند و قسمها رنگ و بوی شرک داشتهاند در این فضا وقتی به غیر خدا ـ یعنی به همین مظاهر شرکآلود ـ قسم خورده میشده، نوعی شرک صورت میپذیرفته است؛ بنابراین روایت مطلق قسم به غیر خدا را شرک تلقی نمیکند بلکه قسم به مظاهر شرکآلود را شرک تلقی میکند که سخنی کاملاً صحیح است اما ارتباطی با قسم خوردن به مقدسات الهی ندارد.
[۱] السنن الکبري، ج ۱، ص ۲۹٫ نقل از صحيح مسلم و سنن نسائي، ج ۷، ص ۷۷٫
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم.
لطفا پاسخ را به عدد انگلیسی وارد کنید:
جهت نشر معارف اعتقادی اسلام، هر گونه کپی برداری بلامانع می باشد گروه دینی اعتقادی مُهتَد