یکی دیگر از اشکهایی که در قرآن تمجید شده است «اشک حسرت» است! قلبهایی که از حسرت عقب ماندن از قافله بندگان خوب خدا میشکنند از این دست اشکها دارند. قرآن میفرماید: «بر كسانى كه هنگامیکه نزد تو آمدند تا آنان را [براى رفتن بهسوی جهاد] سوار مركبى كنى، گفتى: بر مركبى دسترسى ندارم تا شمارا به جهاد برم، هيچ مؤاخذه و سرزنشى نيست. آنها بازگشتند در حالى كه به خاطر غصه و اندوه از ديدگانشان اشك مىريخت كه چرا چيزى نمىيابند تا [در نبرد با دشمنان] هزينه كنند!»[۱] اشک به دلیل عدم توفیق از حضور در میدان جنگ و نثار کردن خون و فدا کردن جان، اشکی شایسته است! برخی اشکها در وادی عزاداری امام حسین علیهالسلام نیز از همین قسم هستند یعنی همراه با حسرتی بیپایان عجین شدهاند که ای کاش ما نیز با خیل کربلاییان همراه بودیم و جان ناقابل خویش را سپر امام خود قرار میدادیم و به فیض عظمای شهادت در رکاب او نائل میآمدیم.
[۱] توبه: ۹۲٫
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم.
لطفا پاسخ را به عدد انگلیسی وارد کنید:
جهت نشر معارف اعتقادی اسلام، هر گونه کپی برداری بلامانع می باشد گروه دینی اعتقادی مُهتَد