در بخشهای قبل بیان شد که عزاداری و گریه بر امام حسین برخلاف دیدگاه وهابیان که آن را بدعت قلمداد میکنند ریشه درآیات قرآن دارد و از منطق قرآنی بیگانه نیست. حال باید به این نکته توجه نمود که گریه کردن و عزاداری بهصورت کلی در سیره پیامبر اکرم نیز رواج داشته است زیرا این تاثرات قلبی از فطرت طبیعی انسانی برانگیخته میشوند و ممکن نیست کسی در سینه قلب داشته باشد اما در مواقع حزن و اندوه و در فشار مصیبتهای عظیم اشک از دیدگانش جاری نشود! آنچه طبیعی نیست بی تفاوتی در قبال داستان غم انگیز کربلا است و الا اشک و آه و ناله در قبال این ظلم بی نظیر ـ که بر فرزند رسول خدا صلیالله علیه و آله وارد آمد ـ امری کاملاً طبیعی است. بههرروی در بخشهای بعد نمونههایی تاریخی از اشکهای پیامبر اکرم بر مصیبتهایی که بر ایشان واردشده است را از منظر میگذرانیم تا طبیعی بودن این نوع گریهها و سنت بودن آنها در روش زندگانی آن حضرت بیشتر نمایان گردد.
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم.
لطفا پاسخ را به عدد انگلیسی وارد کنید:
جهت نشر معارف اعتقادی اسلام، هر گونه کپی برداری بلامانع می باشد گروه دینی اعتقادی مُهتَد