خداوند متعال بهصورت صریح در قرآن امر به توسل کرده است: «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُواْ اتَّقُواْ اللَّــهَ وَابْتَغُواْ إِلَیهِ الْوَسِیلَةَ وَجَاهِدُواْ فِی سَبِیلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ؛ ای کسانی که ایمان آوردهاید! تقوا پیشه کنید و وسیلهای برای تقرب به خدا بجویید و در راه او جهاد کنید، باشد که رستگار شوید.»[۱] در این آیه سه دستور به مؤمنان دادهشده است: تقوا پیشه کردن، «طلب وسیله برای رسیدن به خدا» و جهاد در راه خدا. بر اساس معنای لغوی وسیله ـ که در بخشهای قبل بیان شد ـ معنای دستور دوم این است که خود را به وسیله ابزاری به خدا نزدیک کنید. آیا نمیتوان اولیاء دین را وسیلهای با این خصوصیت محسوب کرد؟ در بخشهای بعد به تدریج پاسخ به این سوال نمایان میشود.
[۱] مائده: ۳۵٫
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم.
لطفا پاسخ را به عدد انگلیسی وارد کنید:
جهت نشر معارف اعتقادی اسلام، هر گونه کپی برداری بلامانع می باشد گروه دینی اعتقادی مُهتَد