کرونا برای تن و بدن ما بسیار خطرآفرین است اما بیماریهایی هستند که به جان و روح ما وارد میشوند و ما سالهاست که با آنها خو گرفتهایم و خطر آنها را فراموش کردهایم! غفلت از بیماری باعث عدم اقدام برای مداوا نیز میشود. ما یکدهم تلاشی که برای عدم ابتلا به کرونا و سایر بیماریهای جسمانی انجام میدهیم را برای سلامت روحمان نداریم! اصلاً حواسمان نیست که این روح بیچاره با انواع کبرها، نفاقها، ظلمها و در یککلام سیاهیهای اخلاقی بیمار و رنجور شده است و نوش دارویی میخواهد. طبیب روح بیمار ما خدای جهانآفرین است اما کمتر از او استمداد میطلبیم. روزهای کرونایی فرصت خوبی برای بسیاری از مؤمنان پیش آورده است تا این استمداد طلبی را تقویت کنند و در درگاه الهی زاری و تضرع نمایند و از قدرت الهی برای شفای بیماریهای جسمی و روحی خود استمداد کنند. آری یک فلسفه ابتلا به دردهای دنیایی همین است: بازگشت به درب خانه خدا و زاری کردن برای شفا![۱]
[۱] «وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا إِلى أُمَمٍ مِنْ قَبْلِكَ فَأَخَذْناهُمْ بِالْبَأْساءِ وَ الضَّرَّاءِ لَعَلَّهُمْ يَتَضَرَّعُونَ؛ و بهیقین، ما بهسوی امّتهایی كه پيش از تو بودند [پيامبرانى] فرستاديم، و آنان را به تنگى معيشت و بيمارى دچار ساختيم، تا به زارى و خاكسارى درآيند» (انعام: ۴۲).
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم.
لطفا پاسخ را به عدد انگلیسی وارد کنید:
جهت نشر معارف اعتقادی اسلام، هر گونه کپی برداری بلامانع می باشد گروه دینی اعتقادی مُهتَد