در یادداشت قبل گذشت که افراد در مقابل سنجش زوایای مثلث دودستهاند:
الف. عدهای برهان و دلیل قطعی دارند و با تکیهبر برهان در مورد هر مثلثی حکم قاطع میکنند که «مجموعه زوایای آن ۱۸۰ درجه است» و سرسوزنی در آن تردید نمیکنند؛
ب. عدهای دیگر اما درنهایت نقاله دارند و با مقیاس محدود این ابزار ضعیف، در سنجش مجموعه زوایای مثلثهای بسیار بزرگ و بسیار کوچک وامیمانند و درنتیجه برابر بودن زوایای این دو را نیز بهشدت انکار میکنند.
به همین وزان افراد در مقابل سنجش حکیمانه بودن کارهای خدا نیز دودستهاند:
الف. عدهای برهان دارند و از قبل پذیرفتهاند که خدای قادر و عالم جهان، هر چیزی را در جای خود مینهد و هر کاری را ـ حتی اگر ما از درک حکمت آن ناتوان باشیم ـ به محکمترین صورت انجام میدهد. این دسته افراد هرگز در حکیمانه بودن کارهای خدا تردید نمیکنند و هر جا شکی بر آنها عارض شد به برهان و دلیل قاطع خود تکیه میکنند.
ب. عدهای دیگر اما برای سنجش حکیمانه بودن خدا از نقاله استفاده میکنند. آنها میخواهند کنار هر فعلی از افعال خدا با «ابزار محدود درک خود» به مسند قضاوت بنشینند و درجه حکیمانه بودن آن را با مقیاس محدود عقل خود بسنجند.
چنین افرادی بدون شک حکمت خیلی از کارهای خدا و ازجمله خلقت شرور، دردها و رنجها را درک نخواهند کرد و نقاله ناتوان خود را تراز محاسبه حکمت کارهای حکیم مطلق قرار میدهند و این روزها نیز با شنیدن اخبار ملالآور کرونا یا فرو غلتیدن در متن این شر طاقتفرسا، خدای حکیم مطلق را متهم به ناتوانی و زبونی و قطع ارتباط با عالم هستی میکنند.
نقاله ما حتی توان درک حکمت کارهای انسانهای ناتوانی مثل خودمان را ندارد حال چگونه میخواهد از حکمت کارهای خدا پرده بردارد؟! خوب است در قضاوت عجول نباشیم.
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم.
لطفا پاسخ را به عدد انگلیسی وارد کنید:
جهت نشر معارف اعتقادی اسلام، هر گونه کپی برداری بلامانع می باشد گروه دینی اعتقادی مُهتَد