کرونا از نزدیک شر و بلا و مصیبت است. مرگ، فقدان، اضطراب، فقر، بیکاری و … برخی از میوههای تلخ نزدیک او هستند. اگر از نزدیک نگاهش کنیم درد و رنج ما بیشتر میشود. اما کرونا برای مومن از دور نهتنها رنجآور نیست بلکه امیدبخش و روحافزا است. مومن این بلا را برگ برنده خود در قیامت میداند. اگر برای قیامت عمل صالحی ندارد که به آن دل ببندد حداقل دل به سختیهایی که چشیده است بسته است و باور دارد که در سرای آخرت جای آنها تلخیها شیرینی به کامش میگذارند. درست مثل داروی تلخی که آن را میخوریم تا دیرتر و دورتر از شیرینی سلامت بدنش بهره ببریم. آری چنین آرامش و باوری تنها برای دلهای مومن و دوربین حاصل میشود و بس. مومن دوربین است و سقف زندگی خود را فراتر از دنیا میبیند و با نگاه نزدیکبینی که مرگ و قبر را انتهای خود میشمارد سر سازگاری ندارد.
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم.
لطفا پاسخ را به عدد انگلیسی وارد کنید:
جهت نشر معارف اعتقادی اسلام، هر گونه کپی برداری بلامانع می باشد گروه دینی اعتقادی مُهتَد