در الهیات مسیحی خدا «خیرخواه مطلق» (Omnibenevolence) است. چنین خدایی چگونه شر میآفریند و آن را در سرتاسر گیتی میپراکند؟!
قرآن کریم اما مانند الهیات مسیحیت سخن نگفته است. خدای قرآن را نمیتوان خیرخواه ـ به معنای ذاتی که شر را نمیخواهد ـ قلمداد کرد. آیات قرآن صریحاً خلقت همه موجودات و ازجمله اقسامی از شرور و زشتیها را به خدا نسبت میدهد (نساء: ۷۸) و خدای قرآن هیچ ابایی ندارد از اینکه بهصراحت اعلام کند که شر را آفریده است (فلق: ۲).
خدای قرآن نه «خیرخواه مطلق» بلکه «احسن الخالقین» است. او همهچیز را به بهترین نحو آفریده است هرچند ممکن است عقل کوتاه ما در نگاه ابتدایی این «بهترین بودن» را درک نکند. شرور و بلایا و بهصورت خاص «کرونا» همه مخلوق خدا ـ باواسطه یا بیواسطه ـ هستند؛ خدایی که در قرآن نه خیرخواه به معنای مذکور و نه بیمسئولیت در قبال شرور بلکه «حکیم مطلق» است (انعام: ۱۸).
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم.
لطفا پاسخ را به عدد انگلیسی وارد کنید:
جهت نشر معارف اعتقادی اسلام، هر گونه کپی برداری بلامانع می باشد گروه دینی اعتقادی مُهتَد