خواندن بتها در قرآن بهشدت موردانتقاد است زیرا در تصور باطل بتپرستان آنها «اله» بودند. اله که جمع آن آلهه است به معنای معبود و «ذاتی که مورد عبادت قرار میگیرد» است. قرآن کریم میفرماید: «فَما اَغْنَتْ عَنْهُمْ آلِهَتُهُمْ الّتي يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللهِ مِنْ شَيْء؛ معبودهایی را که بهجای خدا میپرستیدند، آنان را بینیاز نساخت».[۱] ازاینجا معلوم میشود که بتپرستها بت را اله و معبود و ذاتی شایسته پرستش محسوب میکرده و سپس آنها را میخواندهاند بنابراین خواندن آنها شرک است زیرا همراه با اعتقادت به الوهیت و عبادت بتهاست و اینهمه هیچ ارتباطی با خواندن اولیاء الهی که هماره با اعتقاد به بندگی و مربوب بودن آنها نسبت به خلاق متعال است ندارد.
[۱] سوره هود: ۱۰۱٫
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم.
لطفا پاسخ را به عدد انگلیسی وارد کنید:
جهت نشر معارف اعتقادی اسلام، هر گونه کپی برداری بلامانع می باشد گروه دینی اعتقادی مُهتَد