در بخش قبل حدیثی بیان شد که در آن پیامبر خلیفه دوم را از قسم خوردن به جان پدرش نهی کرده است. این نهی نمیتواند مطلق باشد و الا اشکال به خود پیامبر و بلکه به قرآن وارد است که مکرر به غیر خدا قسمخوردهاند ـ و در بخشهای قبل آیات و روایات آن بیان شد ـ بنابراین باید گفت که از آن جهت که پدران اصحاب در ابتدای اسلام مشرک بودهاند و تقدس و جایگاهی نداشتهاند پیامبر از قسم خوردن به آنها نهی کرده است. بنابراین مطلق قسم خوردن به خدا حرام نیست بلکه قسم خوردن به اموری که تقدسی ندارند بلکه نماد شرک و بتپرستی هستند حرام است. ازاینجا معلوم میشود که چرا پیامبر اکرم در عین این نهی خود به غیر خدا قسم میخورده است (دقت کنید).
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم.
لطفا پاسخ را به عدد انگلیسی وارد کنید:
جهت نشر معارف اعتقادی اسلام، هر گونه کپی برداری بلامانع می باشد گروه دینی اعتقادی مُهتَد