در بخشهای قبل با سیره پیامبر اکرم صلیالله علیه و آله و برخی از نزدیکان آن حضرت در اشک ریختن و گریه کردن و شکستن دل زیر بار مصیبتهای جانکاه آشنا شدیم اما ممکن است وهابیان بگویند: «این موارد دلالتی بر جواز گریه بر علی و خاندان او نمیکند!» البته این سخن گفتنی نیست زیرا قلب همان قلب است و مصیبت نیز همان مصیبت بلکه بالاتر از آن! اگر پیامبر برای فرزند خود ابراهیم اندوهناک میشود و اشک میریزد آیا نباید برای فرزندان حسین علیهالسلام اندوهناک باشد؟! اگر بر پیکر پاره پاره حمزه با صدای بلند ناله میزند و نوحه میکند آیا نباید همین وضعیت را در کنار بدن بی سر فرزند دلبندش حسین داشته باشد؟! شاید وهابیان نتوانند به این سوالها جواب مثبت دهند زیرا ذهن آن پر از پیشداوریهای نامقبول است اما حتی اگر نپذیرند بازهم میتوان در آثار اهل سنت رد پای گریه پیامبر بر علی و فرزندانش را نیز پیدا کرد! در بخشهای بعدی از این موارد سخن خواهیم گفت.
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم.
لطفا پاسخ را به عدد انگلیسی وارد کنید:
جهت نشر معارف اعتقادی اسلام، هر گونه کپی برداری بلامانع می باشد گروه دینی اعتقادی مُهتَد