عزاداری و ابراز غم و اندوه در مصیبتها امری طبیعی و مطابق با فطرت انسانی است. این مسئله همانطور که در سیره پیامبر اکرم صلیالله علیه و آله دیده میشود ـ که به مواردی از آنها در بخشهای قبل اشاره شد ـ در رفتار صحابه و نزدیکان آن حضرت نیز وجود داشته و رایج بوده است. برای نمونه عایشه نقل میکند که: «پس از فوت رسول خدا برخواستم و (در سوگ پيامبر) به همراه ساير زنان بر صورت و سينه میزدیم»[۱]آیا اگر چنین رفتاری به توهم وهابیان حرام و بدعت است میتوان آن را به ام المومنین نسبت داد؟!
[۱] السيره النبويه، ج ۴، ص ۳۰۵٫
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم.
لطفا پاسخ را به عدد انگلیسی وارد کنید:
جهت نشر معارف اعتقادی اسلام، هر گونه کپی برداری بلامانع می باشد گروه دینی اعتقادی مُهتَد